I. ការប្រើប្រាស់ Operator (+, -, *, /) -Plus sign សញ្ញាបូក(+) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់បូកអថេរពីរ ឬច្រើន ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1+A2 រួច Enter
-Minus sign សញ្ញាដក (-) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ដកអថេរពីរ ឬច្រើន ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1-A2 រួច Enter
-Multiplication sign សញ្ញាគុណ (*) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់គុណអថេរពីរ ឬច្រើន ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1*A2 រួច Enter
-Division sign សញ្ញាគុណចែក (/) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ចែកអថេរពីរ ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1/A2 រួច Enter
-Exponentaition សញ្ញាស្វ័យគុណ (^) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់គិតស្វ័យគុណ ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1^A2 រួច Enter
1. ប្រមាណវិធីប្រៀបធៀប
ប្រៀបធៀបតម្លៃ 2 ដោយសញ្ញា Operator យើងនឹងទទួលបានលទ្ធផល True or False ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1+A2 រួច Enter
-Minus sign សញ្ញាដក (-) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ដកអថេរពីរ ឬច្រើន ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1-A2 រួច Enter
-Multiplication sign សញ្ញាគុណ (*) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់គុណអថេរពីរ ឬច្រើន ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1*A2 រួច Enter
-Division sign សញ្ញាគុណចែក (/) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ចែកអថេរពីរ ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1/A2 រួច Enter
-Exponentaition សញ្ញាស្វ័យគុណ (^) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់គិតស្វ័យគុណ ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1^A2 រួច Enter
1. ប្រមាណវិធីប្រៀបធៀប
ប្រៀបធៀបតម្លៃ 2 ដោយសញ្ញា Operator យើងនឹងទទួលបានលទ្ធផល True or False ។
| Comparison operator | Meaning | Example |
| = (equal sign) | Equal to | A1=B1 |
| > (greater than) | Greater than | A1>B1 |
| < (less than sign) | Less than | A1<B1 |
| >= (greater than or equal to sign) | Greater than or equal to | A1>=B1 |
| <= (less than or equal to sign) | Less than or equal to | A1<=B1 |
| <> (not equal to sign) | Not equal to | A1<>B |
- 2. Using Function
Syntax
=Sum(number1,number2, …)
-Count ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់រាប់ចំនួនដែលមាននៅក្នុង Cell ។
=Count(value1, value 2, …)
-Counta គេប្រើសម្រាប់រាប់លេខ ឬអក្សរ លើកលែងតែគ្មានទិន្នន័យប៉ុណ្ណោះ ។
=Counta(value1, value 2, …)
-Countif គេប្រើសម្រាប់គណនាចំនួន តាមការកំណត់លក្ខខ័ណ្ឌនៃ Criteria ។
=Countif(range, Criteria)
-Average គេប្រើសម្រាប់រកតម្លៃកណ្ដាល ឬមធ្យមដែលគេច្រើនប្រើសម្រាប់រកមធ្យមភាគសិស្ស ឬតម្លៃមធ្យមណាមួយ ។
=Average(number1, number2,….)
number1, number2,… គឺជាតម្លៃលេខដែលគិតជាមធ្យមភាគចាប់ពី១តួ ដល់២៥៥តួ ។
-MAX គេប្រើសម្រាប់រកតម្លៃធំបំផុត ។
=MAX(number1, number2,….)
number1, number2,… គឺជាតម្លៃលេខដែលត្រូវ គិតជាចំនួនធំបំផុត ចាប់ពី១តួ ដល់២៥៥តួ ។
-MIN គេប្រើសម្រាប់រកតម្លៃតូចបំផុត ។
=MAX(number1, number2,….)
number1, number2,…គឺជាតម្លៃលេខដែលត្រូវ គិតជាចំនួនតូចបំផុត ចាប់ពី១តួ ដល់២៥៥តួ ។
-Product ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់គណនារកផលគុណចំនួនច្រើន ។
=Product(number1, number2, number3….)
-Square ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់រក ឬសការេមួយចំនួន ។
=Sqrt(Number)
-SubTotal ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់បូកសរុបទៅតាមផ្នែក ឬតាមតំបន់ ។
=Subtotal(function_num, ref1, ref2,…)
function_num: ជាលេខរៀងរបស់ function subtotal គឺឋិតនៅលេខរៀងទី៩ ។
ref1, ref2,… ជាទីតាំងរបស់ Cell Address ដែលត្រូវធ្វើការបូកសរុបពី១ ដល់២៩ ។
-Factorial ប្រើសម្រាប់គុណលេខបណ្ដាក់គ្នាដែល Number មិនអាចជាចំនួនអវិជ្ជមានហើយបើសិនជាតម្លៃមិនមែនជាចំនួនគត់ វានឹងកាត់តម្លៃលេខនោះចោលទុកតែចំនួនគត់ ។
=Fact(Number)
-Fixed ប្រើសម្រាប់កំណត់ចំនួនក្បៀសក្រោយទសភាគដោយលើកយកតម្លៃលេខដែលស្តិត នៅពីក្រោយខ្ទង់ជាចំនួនទស្សភាគនៅពេលវាមានតម្លៃធំជាង ឬស្មី៥ នោះគិតតម្លៃវាស្មី១ ។
=Fixed(number,decimals,no_commas)
Number ជាលេខដែលត្រូវកំណត់លើចំនួខ្ទង់ក្រោយទសភាគ
Decimals ជាចំនួនខ្ទង់ក្រោយទសភាគដែលត្រូវកំណត់
No_Commas ជាការកំណត់អោយមានក្បៀស មានន័យថាបើវាយ True វានឹងមិនកំណត់ខ្ទង់ពាន់ឡើយ តែបើវាយ False វានឹងកំណត់អោយ ។
3. If Condition
-IF សម្រាប់សិក្សាលើលក្ខខ័ណ្ឌអ្វីមួយ ដែលលក្ខ័ណ្ឌនោះត្រូវតែមានភាពពិតឬមិនពិត ។
=IF(logical_test, value_if_true, value_if_false)
Logical_test: កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌអោយទិន្នន័យ
Value_if_true តម្លៃនឹងត្រូវបង្ហាញបើលក្ខខ័ណ្ឌពិត
Value_if_false តម្លៃនឹងត្រូវបង្ហាញបើលក្ខខ័ណ្ឌមិនពិត
-AND ឈ្នាប់នឹង(⋀) ប្រើសម្រាប់កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌណាមួយដាច់ខាត និងតម្លៃនៅចន្លោះដាច់ខាត ។
=AND (Logical1, Logical2,… Logical30)
Logical1, Logical2,… Logical30 ជាលក្ខ័ណ្ឌរបស់អនុគមន៍AND ប្រសិនការពិភាក្សា របស់ Logical ទាំង30 នោះវាបង្ហាញលទ្ធផលTrue, ផ្ទុយពីនោះវាបង្ហាញលទ្ធផលFalse) ។
-IF និង AND ប្រើសម្រាប់កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌច្រាសពីគ្នា ។
=IF(AND(Logical1, Logical2), Logical3,…)
-OR ប្រើសម្រាប់កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌណាមួយ (ពិតមួយមិនពិតមួយលទ្ធផល True)
=OR(Logical1, Logical2,… Logical30)
-NOT អនុគមន៍វានឹងបង្ហាញនូវពាក្យ False កាលណាពិភាក្សាទៅពិត ផ្ទុយមកវិញវានឹងបង្ហាញពាក្យ True បើការពិភាក្សាមិនពិត ។
=OR(Logical)
-IF,AND,OR ជាការផ្តុំច្រើនបញ្ចូលគ្នា(IF,AND,OR) ដើម្បីដោះស្រាយលើលំហាត់ដែលស្មុគ្រស្មាញមិនអាចប្រើអនុគមន៍មួយបាន ។
=IF(AND(OR(Logical1, Logical2,… Logical30), Logical2,…),True,False)
-Sumif ប្រើសម្រាប់បូកដោយមានលក្ខខ័ណ្ឌ ។
=SUMIF(range, criteria, sum_range)
Range: ជាបណ្ដុំ Cells ដែលត្រូវ Select
Criteria:ជាលក្ខខ័ណ្ឌដែលត្រូវកំណត់យក
Sum_range: ជាចំនួនឬតម្លៃដែលត្រូវបូកសរុបក្នុងលក្ខខ័ណ្ឌ (criteria) ។
II. Date Function
-Today: សម្រាប់បញ្ចូលកាលបរិច្ឆេទបច្ចុប្បន្ន ។
=TODAY()
-Now: សម្រាប់ដាក់ជាថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ ឬម៉ោងបច្ចុប្បន្ន អាស្រ័យលើការ format របស់យើង ។
=NOW()
-Month: សម្រាប់មើលខែទីប៉ុន្មាន ។
=MONTH(11/October/2011) លទ្ធផលគឺខែ 10
-Edate: សម្រាប់រកថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ មុនថ្ងៃណាមួយ ។
=EDATE(srart_date,months)
-Day: សម្រាប់បំលែងពីលេខនៃប្រព័ន្ធ ថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ ទៅជាចំនួនលេខទូទៅ ។
=Day(serial_number)
-Days360: សម្រាប់រាប់ចំនួនថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ នៃកាលបរិច្ឆេទ ។
=Days360(srart_date, end_date,method)
start_date: ជាកាលបរច្ឆេទនៃការចាប់ផ្តើម
end_date: ជាកាលបរិច្ឆេទនៃការបញ្ចប់
method: ជាកន្លែងកំណត់ True or False
-Year: សម្រាប់បំលែងពីលេខនៃប្រព័ន្ធថ្ងៃខែឆ្នាំ ទៅជាចំនួនលេខទូទៅ ។
=Year(serial_number)
-Weekenum: សម្រាប់ប្រើបង្ហាញចំនួនអាទិត្យ ។
=WEEKNUM (serial_number,return_type)
-Networkday: រកថ្ងៃធ្វើការ ចន្លោះថ្ងៃចាប់ផ្ដើម និងថ្ងៃបញ្ចប់ការងារដោយមិនគិតថ្ងៃសំរាក និងចុងសប្ដាហ៍។
= Networkday (srart_date, end_date,holidays)
-Minute: សម្រាប់គណនារកនាទី (ជាចំនួនគត់ពី១ ដល់៥៩) ។
=Minute(serial_number)
-Nested of Hour and Minute Function
=Minute(serial_number)/60+Hour(serial_number)
-Date Fucntion: ជាអនុគមន៍បង្ហាញតំលៃលេខ ឬ ថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ ទៅតាមការប្រើប្រាស់នៅក្នុង Microsoft Office Excel ។
=Date(Year,Month,Day)
-Nested of Logical and Date/Time
-ការផ្គុំអនុគមន៍ IF and Days360: ជាការផ្គុំរវាងអនុគមន៍ទាំងពីរនេះ គឺដើម្បីដោះស្រាយលើលំហាត់ដែលទាក់ទងនឹងLogical and Day ហើយអនុគមន៍ទាំងពីរនេះមានទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នា ។
=IF(Days360(start date,end date))
-ការផ្គុំអនុគមន៍ IF and Hour and Minute: ជាការផ្គុំរវាងអនុគមន៍ទាំងបីនេះ គឺដើម្បីដោះស្រាយលំហាត់ទាក់ទងនឹងម៉ោង ។
=IF(hour(serial_number)+minute(serial_number)/60),True,False))))
1. Text Funtion
-Upper: បំលែងពីអក្សរតូចធំទៅអក្សរធំទាំងអស់ ។
=UPPER(text)
-Lower: បំលែងពីអក្សរតូចធំទៅអក្សរតូចទាំងអស់ ។
=LOWER(text)
-Proper: បំលែងអក្សរតូចធំទៅអក្សរធំនៅដើមឃ្លា ។
=Proper(text)
-Concatenate: សម្រាប់តភ្ជាប់តួអក្សរពីcell ពីរបីឬច្រើនផ្សេងៗគ្នាអោយមានតែតួអក្សរមួយឃ្លាក្នុងcellតែមួយ ។
=Concatenate(text)
-Trim: ប្រើសម្រាប់កាត់ Space ដែលលើសពី១ ដង ។
=TRIM(text)
-Left: ស្រង់តួអក្សរយកចេញពីខាងឆ្វេង ។
=LEFT(text,num_chars)
-Right: ស្រង់តួអក្សរយកចេញពីខាងស្ដាំ ។
=RIGHT(text,num_chars)
-Len: ប្រើសម្រាប់រាប់ចំនួនតួអក្សរគិតទាំង space ។
=LEN(text)
-Mid: ប្រើសម្រាប់កាត់យកតួអក្សរពីត្រឹមណា ហើយប៉ុន្មានតួ ។ =MID(text,start_num,num_chart)
-Find: រកលំដាប់តួអក្សរ ឬពាក្យនៅក្នុង Text ។
=FIND(find_text,within_text,start_num)
-Search: គឺជាការរកមើលលំដាប់តួអក្សរ ឬពាក្យនៅក្នុងអត្ថបទ ។
=SEARCH(find_text,within_text,start_num)
-Dollar: សម្រាប់ Format លេខអោយទៅជារូបិយប័ណ្ណដុល្លាអាមេរិក ។
=Dollar(number,decimal)
-Exact: សម្រាប់ប្រៀបធៀបរវាងតម្លៃពីរ ។ ប្រសិនបើតម្លៃទាំងពីរដូចគ្នាវានឹងបង្ហាញតម្លៃគឺ True ផ្ទុយមកវិញគឺ False ។
=EXACT(Text,Text)
-Text: បំលែងតម្លៃលេខទៅជាអក្សរទៅតាមការ Format ចង់បាន ។
=Text(text,format_text)
2. ការគ្រប់លើទិន្នន័យ
-ការស្វែងរកទិន្ន័ដោយប្រើ Lookup
=LOOKUP(lookup_value,lookup_vector,result_vector)
lookup_value: ជាតម្លៃដែលត្រូវស្វែងរក
value,lookup_vector: ជាសំណុំ Cell ដែលអាចផ្ទុកនូវតម្លៃដែលយើងចង់ស្វែងរក
result_vector ជាលទ្ធផលដែលគេចង់បង្ហាញចេញនៅពេលជួបនូវតម្លៃចង់ស្វែងរក
-ការស្វែងរកទិន្នន័យដោយប្រើ HLookup
HLookup ផ្តល់លទ្ធភាពឱ្យយើងស្វែងរកទិន្ន័យក្នុងជួរដេកទី១ នៃជួរឈរមួយរួចបោះចេញនូវ តម្លៃមួយដែលស្ថិតក្នុងជួរដេកណាមួយ ដែលអ្នកបានកំណត់ក្នុងជួរឈរដដែល ។
=LOOKUP(lookup_value,table_array,row_index_num,range_lookup)
lookup_value: ជាតម្លៃដែលត្រូវស្វែងរក
table_array: ជាតារាងទិន្ន័យដែលផ្ទុកទិន្ន័យដែលត្រូវរក
row_index_num: ជាលេខជួរដេកដែលត្រូវបោះចេញនូវតម្លៃ
range_lookup: ជាតម្លៃ True ឬ False ប្រសិនបើដាក់ True នោះកម្មវិធីនឹងយក តម្លៃ ប្រហែល ពោលគឺតម្លៃ ដែលតូចជាងបន្ទាប់តម្លៃដែលត្រូវរក ក្នុងករណីដែលរកមិនឃើញ នូវតម្លៃដែលត្រូវរក ។ តែចំពោះ Falseបើកម្មវិធីរកមិនឃើញ នោះវានឹងបោះចេញនូវ កំហុស ។
-ការស្វែងរកទិន្ន័ដោយប្រើ VLookup
VLookup ផ្តល់លទ្ធភាពឱ្យយើងស្វែងរកទិន្ន័យក្នុងជួរដេកទី១ នៃតារាងទិន្ន័យ រួចបោះមកវិញនូវទិន្ន័យក្នុងជួរដេកដដែលនៃជួរឈរដទៃ ។
=VLOOKUP(lookup_value,table_array,col_index_num,range_lookup)
lookup_value: ជាតម្លៃដែលត្រូវស្វែងរក
table_array: ជាតារាងទិន្ន័យដែលផ្ទុកទិន្ន័យដែលត្រូវរក
col_index_num: ជាលេខជួរឈរដែលត្រូវបោះចេញនូវតម្លៃ ប្រសិនបើកម្មវិធីរកឃើញនូវតម្លៃដែលគេចង់រក ។
range_lookup: ជាតម្លៃ True ឬ False ប្រសិនបើដាក់ True នោះកម្មវិធីនឹងយក តម្លៃ ប្រហែល ពោលគឺតម្លៃ ដែលតូចជាងបន្ទាប់តម្លៃដែលត្រូវរក ក្នុងករណីដែលរកមិនឃើញ នូវតម្លៃដែលត្រូវរក ។ តែចំពោះ Falseបើកម្មវិធីរកមិនឃើញ នោះវានឹងបោះចេញនូវ កំហុស ។
-ការប្រើប្រាស់ Hyperlink
Hyperlink ផ្តល់លទ្ធភាពឱ្យយើងបើកឯកសារមួយដែលត្រូវបានរក្សាទុកលើ Server, intranet ឬ Internet ។
Hyperlink(link_location,friendly_name)
link_location: គឺជាទីតាំងនៃឯកសារដែលត្រូវបើក ។ វាអាចជាទីតាំងមួយនៅក្នុង wordbook ដូចជា cell ឬ range of cells ឬ bookmarkវាអាចជា នៅក្នុង Ms.Word ។
friendly_name: ជាតួអក្សសំរាប់ចុចឆ្ពោះទៅកាន់ទីតាំងនៃឯកសារ ។
The End
0 បញ្ចេញមតិ:
Post a Comment